Apparently the language was popular among early 20th century socialist movements because it was of an international character and therefore not associated with any nationality and its use by international socialist organisations wouldn’t show favour to any particular country. It was banned in Nazi Germany and other fascist states because of its association with the left wing, with anti-nationalism, and because its creator was Jewish. It has mostly languished since then but still has around 2 million speakers with about 1,000 native speakers.
Mi forte dubas, ke mi vere mastros Esperanton post unu jaro, sed me kredas ke mi havos sufĉe fluecon por komuniki sufiĉe bone. Mi jam povas skribi facile — kaj mi atendas, ke mia lerto pri Esperanto ege pliboniĝos dum la ventontaj ok monatoj. Paarenteze, dum ĉi tiu lastatempa provo, mi blogis la rimedojn, kiun mi trovis plej utilan. Vi povas vidi ilin ĉe la ligilo.
Mi kompletis la Duolingan kurson, kaj tiam mi studas la (senpagan) kurson ĉe Lernu.net. Mi aparte uzas la aŭdan kapablon, tra kiu vi povis aŭdi la tekston de ĉiu leciono. Mi aŭdus dufoje, tiam legus la lecionon dum ankaŭ audinte. Mia celo estis plibonigi mian aŭskultan kapablon. (Mi ankaŭ forte rekomendas la kursojn de Kursaro.net.)